Cennet İstanbul Sen Yanıyorsun

Susmak hep susmak karanlıklarda sükut bir dilenciyim
Osmanlıdan kalma çehrem var hayata
Sokak lambaları gibi sönük yüreğim mutsuzluğa daha yakın
Bir yaşlı adam yürüyor yavaş adımlarla sokakta
Yüzünde    sahte bir    tebessüm var    içten içe eriyen sabrıyla
Elinde bakkalın son bayat ekmeği topallıyor hayat yokuşunda

Sen kimsin ben kimim onlar kim hani masallardaki ISTANBUL
ISTANBUL`um    mavim düşlerim vazgeçilmezim
Neden susuyorsun neden haykırmıyorsun yoksa sessizce gitmi diyorsun
Hadi konuşsana sokaklarda ateş var haksızlık var
İs kokuyor cennet    İSTANBUL sen Yanıyorsun

Sabah olmuş    gece gündüzle     sanki     küs
Yıldızlar yerini martılara bırakmış simit satıcıları hiç susmuyor
Üsküdar vapuru ilk seferine hazır sıra sıra kuyruklar
Görevlinin kovaladığı geceyi rıhtımda geçirmiş çocuklar
Öfkeli bakışları geceden kalma üşümüş bedenleri var hayata

Nereye bu yolculuk karanlık bir yol    neden ışıklar sönük
Eskiden mutlu bayramlarımız vardı böyle mutsuz diildi çocuklar
Renk renk balonlarımız vardı bulutlara yolladımız kim çaldı onları
Kim aldı mutluluğumuzu daha doymadan yoksa bizmiydik    suçlu
Alimler şehri Istanbul şimdi her köşende meyhane var kavga var suç var.

Elimizde sigara ağzımızda küfür çocuklar gördüğüy le büyür
Asın bizi    asın     dar ağaçlarında sallandırın ibret olsun
Bu    gemi su    alıyor gençlik batıyor kaptan biziz yuh olsun
Medeniyet dediğin tek dişi    kalmış canavarsa işte mdeniyeti bulduk
Helal olsun kalkın oynayın bayram olsun //mevlüt