TOPRAĞIM

TOPRAĞIM

Her yağmur yağışında
Toprak kokusunu özlerim
Bu topraksız şehirde

Dağlara çıkarım
Her yağmur yağışında;
Maviyi kucaklarım.
Gözlerimle

Bir türkü tutturmak isterim,
Aşkı sessiz ve içten yaşamak,
Yağmur gibi sımsıcak

Kimselere söylemem:
Mezar taşlarının bana söylediklerini.
Baykuşları dinlerim
Mor saatlerde
İğde çiçeklerini koklarım,
Hoş vakitlerde

Benim gibi adımlayamaz kimse
Dağ yollarını
Kimse benim gibi bilemez
Güneşin nasıl battığını ayrılık tepesinden.
Benim gibi ağlayamaz hiç kimse

Toprağım!
Cennetim!

Şöyle bir uzanıversem bulutlara karşı
Adımnı âşık koyarlar
Bir türkü söylesem
Şöyle yanık ve içten
Kerem olmuş iflah etmez derler
Kimse benim gibi sevemez

Toprağım!
Cennetim!

Çam ağaçlarının gölgesinde
Isınırım.
Buğulanmış yalanlar söylerim
Yüzüme vuran ayaza

Kimseler benim gibi yaşayamadı.
Benim toprağımda
Her şeyin en güzeli benimle var oldu
Ben varoldukça

Doyumsuz
Karşılıksız,
Ve içten
Sevdim
Toprağımı.

YUNUS KOŞAR ( 1999 ( Şubat ))